Bij het Verguld Harnas
opdracht: aanvullend dendrochronologisch onderzoek
datering: 12 mei 1999
Dendrochronologie is een dateringsmethode voor hout die gebaseerd is op meting van de diktes van de achtereenvolgende jaarringen. Deze methode is gebaseerd op de volgende drie principes:
- Het dikker worden in de loop van de tijd verloopt voor jaarringvormende bomen niet gelijkmatig, maar volgt een historisch eenmalig patroon van wisselende jaarringdiktes.
- Indien de grafische weergaves van de jaarringdikte-patronen van twee bomen, die van de zelfde soort zijn en uit hetzelfde klimaatgebied stammen, in de juiste positie over elkaar heen worden geprojecteerd, is er in de regel een statistisch aantoonbare correlatie waarneembaar in het groeiverloop van deze twee bomen. Deze correlatie wordt in de dendrochronologie synchronisatie genoemd.
- Chronologisch juist over elkaar heen geprojecteerde vergelijkbare jaarringcurven kunnen tot een zogenaamde middelingscurve worden verenigd, en door overlapping van verschillende jaarringcurven uit verschillende periodes kan een ver in de tijd terugreikende middelingscurve worden opgesteld. Er wordt gesproken van een standaardcurve indien er sprake is van een meestal ver terugreikende (of in het verleden liggende) middelingscurve van een groot aantal overlappende jaarringcurves uit hetzelfde klimaatgebied.
Bij het dendrochronologisch dateren wordt het tweede principe in feite andersom toegepast. Indien namelijk de jaariingcurve van een bepaald houtmonster synchroniseert met een eerder opgestelde en gedateerde middelingscurve, dan is daarmee de laatste jaarring van dat monster op het jaar nauwkeurig gedateerd.
| |
Instituut voor Bouwhistorische Inventarisatie en Documentatie (IBID)
rapport: DB020
auteur: M.H. Vink
datering: 12 mei 1999
